Blog

Yalnız kaldığın gün beni hatırla
Seni seven, öpüp koklayan…!
Kalbin acıyacak mutlak,
Boş verdin, dinlemedin, umursamadın
Yalnız kaldığın gün beni hatırla
Benim için Değerli olduğun anları
İş işten geçmiş olacak
Kendinle, yalnızlığınla kaldığın an,
Yalnız kaldığın gün beni hatırla,
Yalnız kalmadığın anlarda,
Beni bıraktığın yalnızlığımla
İş işten geçmiş olacak,
Baş başa kaldığın yalnızlığınla.
Yalnız kaldığın gün beni hatırla
Seni düşünen
Ama düşüncesiz sandığın,
Her zaman yanındaydı
Seni seven …!
Yalnız kaldığın gün beni hatırla,
Değer verdiklerinin en altında gördüğün
Değersiz övdüğün,
Değerinden ödün verdiğin tek adam, …!
Umursamıyorum gerçi , yalnız kaldığımı
Yalnızlıklarımı,
değer verdiklerime değer veriyorsun çünkü.

Bir esinti geçer içimden
Dökülür dilimden şiir olur
Kalpten beyne yol olan çizgiyi çizen el olur
Gözün gördüğüne kalp mühür vurur.
Bunun adına yakışan aşk olur.
Dile gelsin kalp, haykırsın gözler
Dinlemesin beyninin söylediğini
Duymasınlar kalp ve gözler
Öyleyse dökülün dilimden dizeler.
Susmayin heceler, anlatın durmadan
Sevdama şahit olun,anlasın mantığım
Rahat bıraksın Kalp ve gözleri
Tutkulu sevdam iz bırakır derinden
Anilar acı tatlı bazen akar derinden
Silmek sadece bana kalsın.
Geçmiste kalmış acıları,
Yaşatmak sana kalsın o tatlı anıları

Ölüm ne güzeldir ölüm gözlerinde gülüm
Bir damla yaş olup akıp gitmek gülüm
Durmak sessizliğinde sakince gülüm
Akar boşluğa gider anlamsız her günüm
Anlamı yok anlamaya çalışmanın
Sakince seni beklerim gülüm
Bırak kaderimin çizdiği yolda gideyim
Engel olma gülüm
Usandım artık çaresizliği yaşamaktan
Çareme engel olma gülüm
Gittiğim yolun engeli olma
Varlığın yokluguma engel oldu gülüm
Duramam artık gitmem gerek
Gideceğim yerde bekleyeceğim gülüm
Yorgundu her günüm yılmıştım
Bırak sonsuzluğa akayım gülüm
Seni Sarıp sarmalamak gibi
Sarayım sımsıkı sonsuzluğu gülüm
Bırakmazsın biliyorum çaresiz Kalacaksın
Gitmek zamanım gelmişse eğer
Mecbursun Bırakacaksın,
Üzülmek anlamsız olacak
Gittiğim yer benimdir gülüm….

Ölümün derin durgunluğu
Mezarın sakinliği
Ne zaman bulacak bizi?
Bekleriz hasretle o yanlızlığı
Ruhumuzun huzuru elbet birgün olacak
Belki bugün belki yarın
Dünyanın ağırlığı son bulacak
Hafiflermiyiz bilinmez
Günahlarımız sevaplarımız tartıda,
Zaman içine alır yok eder sonsuzluğu
Akıp gider hayat kurutur suskunluğu
Belki derin bir kuyu belki zirvesi olan bir dağ
İçinemi çekecek kuyu zirveyemi taşıyacak
Her halükarda beklenmeyen olacak
Bilemeyiz sonumuz sonunda ne olacak !

Ayın ışıkları vurur şehrin üstüne
Şehir kendi halinde ışığa hapsoluyor
Saklar Her köşe Gizem dolu karanlığı içinde
Göremediğim yerde neler yaşanıyor
Bilinmezlik bana oyun oynuyor
Akıp sokaklara yağmalar gibi
Dökülen insanlar sarhoş ve başıboş
Avare dolaşıyor.
Sokaklar bekler yanlız kalmayı
Ayın umursamaz tavrı caresiz bırakır sokakları
Uyu artık bekleme çareyi beyhude
Kıramazsın ayın inadını
Güneş kırar Ancak doğduğunda
O zaman ay başlayacak çaresizliği yaşamayı
Günün sonuna kadar Mecburen kaybolacak

Bir hayal bin hayali yok eder sanki
Durmuş imrenerek bakar andaval
Sessiz ve derinden kıskanç benliği
Durmuş İmrenerek bakar andaval
Kelimeler cümle olup Dökülür dilinden
Manasız manasız söyler andaval
Anlamsız karektersiz bir yorum
Peltek diliyle söyler andaval
Çaresiz hapsolmuş sessiz bir duruş
Bozulur mu bozulmazmi bilmez andaval
Gereksiz manasız belki varoluş
Anlam katmaya çalışır,
Yerinde dilinde bir an beyninde
Varmı yokmu bilmez, andaval
Cümleye dökülmez o kelimeler
Nereden başlayacağını bilmez andaval
Gururlu gurursuz belki o bakış
Hedefe varırmı bilmez andaval
Manalı bir bakışa dönüşür
Manayı bilmez andaval
Yanlış söz Söyleyen sözün esiri
Yanlış söz nedir bilmez andaval
Doğruyu görmeyen kör olmuş belli
Körün halini bilmez andaval
Söyleneni duymayan sağırmış gibi
Bir oraya bir buraya bakar andaval

Anam! anam! anam!
Geçmedi gözünde geçmedi zaman
Biz hala cocuk, biz hala bala’n
Bizlerin üstünde hep oldu çaban
Geceleri bizden sonra uyudun
Sabahları hep bizden önce kalktın
Sabırlıydın Bıkmadın usanmadin
Yemedin yedirdin içmedin içirdin
Hastalıkta baş ucumuzda Sabahları ettin
Helal et hakkını
Hakkın kesinlikle ödenmez.
Tez canlı biraz heyecanlı
Hep kaygılı,hep düşünceli
Bırakmadın hiç tasalanmayı
Rahat etmen gerek otur yerinde
Evlatların olsun hep Hizmetinde
Düşünme artık tasalanma sen
Büyüdük hepimiz büyüdük artık
Büyüdük üzerimizde olan sevginle
Şimdide torunların neşe kaynağın
Onları düşünmeden edemiyorsun
Eksik olmayan, tasa ve kaygı
Bizlerle beraber onlarada bulaştı.
Nerde?nasıl? ne yapıyor?acaba!
Sorduğun hep aynı bu sorularla
Rahatligi kendine çok görüyorsun
Anamız,canımız,
biz hala senin cocuklarınız.

Ölüm mezarda son bulur
Sonsuzluk başlar gözünü kapadığın anda
Dağılır tüm benliğin sadece kendin
İki metre kare bir çukurda
Hayatını sorgularsın derin derin
Diğer tarafta neresi yerin?
Bir ordan bir burdan çıkamazsın bu çukurdan
Dönüşü yok bunun kaldın çaresiz.
Beklemek çaresizliği nöbetçi gibi
Beklemek anlamsız gibi
Beklemek iki metre kare bir çukurda
Ölüm değildir seni o çukurda tutan
Gerçeğe gözün açıldığı an
Yalandır sana kalan Bakar durursun
Anlamsızca bakışlarla haline
Pişmanlık seni bulur bir anda
iki metre kare bir çukurda
Düzeltmek için nelerini vermezdin aslında
Kaldığın yerden başlasan keşke
Son pişmanlık,pişmanlığın en büyüğüdür
Hakettiğin sadece senin son günündür.

Anası, askere yolladı parmakları kınalı
Dedi oğluna orası peygamber ocağı
Vatan sana emanet kor düşürme toprağına
Hakkımı helal etmem bakmazsan vatanıma
Dedi kınalı mehmet sen merak etme ana
zor olsada emânet emanet Vatan bana
Allah’ım verdi canı kanımla sularım toprağı
Dönüp arkama bakmam veririm aldığım canı
Mehmet gitti sınıra nöbet sırası onda
Düşman pusu bekler Mehmet’in karakolunda
Sarar etraflarını askerin haberi yok
Nöbetçi mehmet görür düşmanın cüretini
Biran tereddüt etmez hemen çeker tetiği
Sağı solu hep düşman durmadan saldırıyor
Şehadet şerbetini içme zamanı geldi
Anasına söz verdi kor düşürmem ben dedi
Düşmanın insafı yok insanlığıda gitmiş
Göhsünü siper eden Mehmet’i şehit etmiş
Annesi o anda olduğu yere çökmüş
Mehmet’in şehadeti gözlerine görünmüş
Açmış elini havaya nemutlu şimdi bana
Şehit anası oldum bayramdır büğün bana
Gözündeki yaşları silip ayağı kalkmış
Pencereyi açıp mahalleye haykırmış
Oğlum şehit oldu ben şehit anasıyım
Emdiği süt gibi Helaldir oğluma hakkım.

Bir noktadan bir hayat oluşur bedeninde
Bağın çok güçlü bağlar ikinizide
Yaşadığın acı tatlı anıları içindeki hisseder
Büyür durmadan içinde umutlarınla beraber
Gelecek,kimbilir neler getirecek
Düşüneceksin onun için hiç durmadan
Yaşayacaksınız biran Hesap sormadan
Hayatın güzelliğini onun için istersin
Gam keder hüzünleri nedense çekeceksin
O gün geldiği an alınca kucağına
Yüreginde coşkuyla basacaksın bağrına
O artık muhtaç sana her zaman Yaşayacak
İhtiyaç onun için Yemek, içmek, uyumak
Sadece sevdiğin için Yaptığın fedakarlık
Hiç durup dinlenmeden yapacaksın Analık
O gün gelmesin,büyümesin istersin
Hep yanında olsun,bırakma der iç sesin