Blog

Küçük hesapların adamı oldun

Sadece kendi çıkarını kolladın

Büyük hesaplara hiç yan bakmadın

Zora gelmeyi sen hiç sevmedin

Zoru görünce Dağılıverdin

seni bir türlü toplayamadık

İşine gelmezse selam vermezsin

İşine gelirmi bir bilen sensin

Kimseye bırakmazsın böbürlenmeyi

Böbürleneni umursamazsın

Sevmediğini tenkit eder durursun Sevdiğinde, tenkit ettiğini bulursun

Ders almazsın bir türlü yapar durursun

Uzakta arama sen düşmanını

Düşman dediğin senin içinde

Aynaya bir bak gör şimdi seni

İyice bir bak gör kibirini

Bir anan vardıOna bakmayı beceremedin. Gönderdin gurbete yaşlı ananı

Yanında Bakmaya dayanamadın

Zor geldi düşünmek zor geldi demek

Zor geldi insanlık, zor geldi emek İnsanoğlu bu nankörmüş demek Nankörlüğü sen meziyet sandın

Söyleyecek söz çok, bu yeter ama

Anlayıp anlamamak bu kalmış sana Sözüm bitmedi var bende daha

Zamanı gelince görür gün yüzü.

Bir sayfa açılır temiz saf
Bir şiir yazılır hayata dair
Sadece yazan bilir gelecek satırları
Virgülleri, noktaları, ünlemi, soruları
Yazan ince yazar titiz, narin ve kırmadan
Hep iyiyi yazmak ister bıkmadan usanmadan
İster ki ruhu temiz olsun, etrafına bakmadan
Sayfayı tamamlasın Ünlem soru olmadan
Sayfanın sonunda hep iyilikler güzellikler
Temiz ve saf ilk hali gibi
Kalem ince yazar hep sadece yazan okur
Kimbilir yazılanlar nice kalplere dokunur
Sadece sadeliği yakıştırır ruhuna
Sadece uzanır bir el dokunur hayatına
Kolay değil o sayfayı kendi haline bırakmak
Bırakırsa eğer ünlemler’le dolacak
Artık sayfanın son satırı,Koyunca son noktayı
Ruhu huzurla dolu kapatır o sayfayı.

Aşık oldu güzelliğine karekterine
Peşinden koştu durdu hapsoldu kaderine
Gece gündüz düşündü aklı hep ondaydı
Gün gelip yapacaktı çocuklarının anası
Aşık olmak başka şey hiçbir şeye benzemez
Alıp götürür seni uçurur bulutlarda
Kimseyi görmez aşık sevdiğinden başka
Kaleyi içten fetetmek gerek dedi
Babası marangozdu işi kerestelerdi
İnatla babasının gözüne girmek için
Yığılmış kersteyi ip gibi diziverdi.
Bir annesi var idi düşman başına bela
Hop oturup hop kalktı vermem kızımı buna
Ne yaptı ne etti aldı kızı sonunda
Hedefine bir insan varmak için yılmadan
Çok çalıştı kazandı kazandıkça harcadı
Hayallerinin hepsini bir bir gerçekleştirdi
Yetiştirdi çocuklarını gönül rahatlığıyla
Emekli oldu sonunda bakıyor rahatına
Sevdikleri yanında pervane etrafında
Torunları neşesi mutlu şimdi kendisi
Minnettar Yıllarca destek olan aşkına
Bırakmak lazım artık hayatı akışına

Kıvrım kıvrım gidiyor bu ince-taşlı-sokak
Bir yani sessiz sakin,Bir yanında sağanak
Sokağın bir başı dar diğer tarafı havadar
Açılıyor engine anlattığı manidar.
Gelin diyor feraha sıkıntılı o yerden
Davete gitmek gerek,iyidir durdugun yerden
Huzur beklerken seni silip at bu kasveti
Kasvettir getiren sana,anlamsız rehaveti
Anlamsız gelir bazen insan neden daralır
Ruhudur genişleyen,bedenidir dar olan
Ruhunda Çırpınışlar bir imdat ister gibi
Tüm sesiyle haykırıp,Sessiz ama derinden
Kurtulup gitmek ister hapis gibi bedenden
Korkmak anlamsız,beklediğin son heran
Beklemesende gelecek,baki olan o zaman

Dedi Allah hey kulum yürü kendi yolunda
Kaderini ben çizdim sakın yolunu şaşırma
şeytan seni şaşırtıp  hep saptırır yolundan
İnanma ona buna hele hiçbir kuluma

Verdigim beden ruhuna emanettir
Gönderdiğim son kitap oku daima ez-zikir
Göreceksin Onda hep yaratma sebebimi
Yarattığım herşeyin varolma nedenini

Son elçim gelen size hz. Muhammettir
Şefaat edeceği kullarımın,gittiği yer cennettir
Kainatı yaratma sebebim son elçidir
Onun söylediği sözler ve yaptıkları sünnettir

Kıldığın her namazda ellerini aç bana
Ol dedimmi olduran sadece benim yaratan
Bırakma doğruluğu bırakma sakın kulluğu
Vereceğim mükafat cennettir yolun sonu

Oruç,namaz,hac temel farz olan sana
Dünyanın şatafatı engel olur yoluna
Hedefin ahiret olsun bırakma bu üç nedeni
Hiç Kimse görmedi  gidip sonra geri döneni

Sadece o Miraca çıkan son Resûlümdür
Döndükten sonra Şefaat etmeyenlere üzülür
Bırakma sakın kulum farzları sünnetleri.
Sonunda getirecektir istediğn Cennet’i

Manzarada evler, evlerde candır
Bilinmez ne yaşanır nede yaşlanır
Mevsimlerin yıpratır bakışı
Duvarlara bırakır ince nakış’ ı
Kuşlar uçar konar her bir çatıya
Dinlendirerek kanatlarını bakar semaya
Ozan’ın bağrı yanık Türküsü gibi
Kuşların bitmek bilmez o ötüşleri
Her bir evin içinde bilinmez ne saklı
Bilinmeyen hikaye gizli kimi acı kimi tatlı
Düşünme ne geçmişi nede geçip gideni
Bırakır içine giden geleni
Tatlı bir esinti meltem gibi sanki
İyi kötü yaşanan anılar gibi
Derdi var tasası var hüzün var
Duvarlar içinde sessiz çığlıklar
gözün görmediği kulağın duymadığı
Derinden gelen o ağırlığı
Taşımak zor değil o duvarlara

Cahil olmamak için çok okumak gerekir
Okuyup ta hayattan ders almayan her insan
Diplomalı eşektir
Karşındakini aptal sanırsan eğer
Yanılırsın arkadaş
Duydukların gördüklerin işittiklerin
Senin için bir nimet
Sanma, ister iyiye yor istersen kötüye
Sonunda geleceksin o ihtiyarlık gününe
Baktığında geçmişe gençliğini görürsün
Sonra dönüp aynada görünce sen kendini
Hatırlarsın geçmişte yaptığın eşekliğine
Bırak artık kibri silkelen kendine gel
Sonra iş işten geçer yanarsın gençliğine

Dinlemedim öğütleri, Küçüktüm anlamadım,
Yaşanmış gerçeklermiş mazide hep kalan
Söylenen aktarılan her bir sözden dolayı
Anlamamışım cahillik deyip geçmek kolayı
Dinleseydim o zaman, Keşke aklım olsaydı
Gelecekten bir zaman, Verilen her bir öğüt
Söylenen öğütlere, Bahane hazır sanki
Dinlemek sana kalmış dinlememek bahane
Bırak artık düşünme geçmişteki anları
Bırak artık kendini düşünme olanları
Unutma geçmişini mirastır sana kalan
Tatlı bir anı olur seni duygulandıran
Sende tatlı bir anı ol, göçüp gittiğin zaman

Yolum taşlı bana tuzak
Engel oluyor takılıyorum
Ağır vücudum, Sonum muallak
Yıpranıyorum telaşlı
Günahlarım mı ağır basacak Sevaplarım mı?
Bir anlık yok oluş mezarda son bulacak
Geriye dönüş yok ileriye hep adım
Kimse bilmez sonumuz ne olacak,
Çekeceğim sorguyu bilemem
Vereceğim cevaplar beni bağlar
Derin karanlık kuyu, belki sonsuz aydınlık
Belki sonsuz bir acı, belki de hiç olmayacak
Yalnızlığım sarıyor ruhumu ürpertiyor
Duruyor geçmiyor zaman
Zamanın içinde kalmışım bir an
Bir anı yaşamak yaşamak gibi
Tutunmak sıkıca sarılmak gibi
Huysuz hırçın,
Yatağından Taşacak bir ırmak sanki
Beklemek anlamsız , gelecek sanki

Yangınım yanımda kavuruyor her yanı
Göz gözü görmez oldu kara dumanlar
Yanık yanık kokar yeşil ormanlar
Her yana kaçışıyor masum hayvanlar
Canımdan can gidiyor yanarken
Aydınlatırken günü ateş
Karartıyor, Karanlık kalp ruhu ıstırap
Durmuyor ruhsuz
Anlamsız kalmış aydınlık
Ruhunun karanlığında
kemiriyor içini azgın ıstırap
Duygusuz anlamsız kahpe zihniyet
Düşmanlık için pusu kurmuş Geleceğime
Bekliyor anı zamansız katil
Düşmanı oldu belki zamanın
Dinmiyor içindeki kini
Kusuyor beynindekini