Ölüm mezarda son bulur
Sonsuzluk başlar gözünü kapadığın anda
Dağılır tüm benliğin sadece kendin
İki metre kare bir çukurda
Hayatını sorgularsın derin derin
Diğer tarafta neresi yerin?
Bir ordan bir burdan çıkamazsın bu çukurdan
Dönüşü yok bunun kaldın çaresiz.
Beklemek çaresizliği nöbetçi gibi
Beklemek anlamsız gibi
Beklemek iki metre kare bir çukurda
Ölüm değildir seni o çukurda tutan
Gerçeğe gözün açıldığı an
Yalandır sana kalan Bakar durursun
Anlamsızca bakışlarla haline
Pişmanlık seni bulur bir anda
iki metre kare bir çukurda
Düzeltmek için nelerini vermezdin aslında
Kaldığın yerden başlasan keşke
Son pişmanlık,pişmanlığın en büyüğüdür
Hakettiğin sadece senin son günündür.
Bir yanıt yazın