Sanır kendini dünyanın merkezinde
insanlar Etrafında pervane olsun diye
Kibir, ego herşey var meziyet sanır işte
İyi olan işleri hep kendinden sayar
Kötü olanlarıda bahane onda çok var
Kullandığı insanlar kafasız beyinsizdir
Yaptıkları işler onun için değersizdir
Kazandığı herşeyi sadece kendine bağlar
Kendini zeki sanır hiç olmadığı kadar
Düşünse keşke birgün dönüpte kendisine
Saygı duymayacaktır bu halim nedir diye
Düzelir mi bilinmez herşey kendi elinde
Yanlışlıkla düşünse Şaşırır Kendisi bile
İnsanı insan yapan kendi değerleridir
Kendini büyük sanan içindeki kibirdir
Etrafında sevdikleri tek tek yok olur gider
Yalnız kaldığında iş işten çoktan geçer
Pişmanlık faydasız Değerler değersizdir
Başbaşa kaldığın sadece soğuk kibirindir.
Bir yanıt yazın